Czy bank może zaliczyć dodatkowe wpłaty na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców do kosztów uzyskania przychodów?

Dodatkowe wpłaty na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców

Bank w przeszłości udzielał kredytów na cele mieszkaniowe, jako kredytodawca zobowiązany jest do dokonywania kwartalnych wpłat na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców zgodnie z dyspozycją art. 16a ustawy o wsparciu kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy. Dodatkowo ustawodawca na podstawie art. 89 ust. 1 ustawy o finansowaniu społecznościowym dla przedsięwzięć gospodarczych i pomocy kredytobiorcom nałożył na kredytodawców obowiązek wnoszenia dodatkowych wpłat do Funduszu Wsparcia Kredytobiorców do końca grudnia 2022 r. Bank, czyniąc zadość obowiązkom nałożonym przez ustawodawcę, wpłacił na rzecz funduszu dodatkową składkę, o której mowa w art. 89 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z tym do organu podatkowego zostało złożone pytanie, czy dodatkowe wpłaty dokonywane na podstawie ustawy o finansowaniu mogą stanowić dla banku koszty uzyskania przychodów.

Podmiot był zdania, że dodatkowe wpłaty na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców będą stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Argumentował, że wyłączenie z kosztów podatkowych, jakie znajduje się w art. 16 ust. 1 pkt 76 ww. ustawy, nie ma zastosowania do dodatkowych wpłat dokonywanych przez bank, ponieważ takie wyłączenie może mieć zastosowanie jedynie do wpłat kwartalnych, do których wpłaty dokonywane na podstawie ustawy o finansowaniu nie powinny być zaliczane.

Wpłaty niezaliczone do kosztów podatkowych

Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za nieprawidłowe i wyjaśnił, że dodatkowe wpłaty wnoszone do Funduszu Wsparcia Kredytobiorców nie mogą zostać zaliczone przez bank do kosztów uzyskania przychodów.

Organ podatkowy uzasadnił swoją interpretację, odwołując się do odpowiednich przepisów ustawy o CIT oraz ustawy o wsparciu kredytobiorców. Zaznaczył, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT: „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1". Podkreślił, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W dalszej części interpretacji KIS przywołała obowiązujący od 1 stycznia 2020 r. art. 16 ust. 1 pkt 76 ustawy o CIT, zgodnie z którym: „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wpłat na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców, o których mowa w art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej". Wskazała, że w ww. uregulowaniu ustawodawca w sposób jednoznaczny wyłączył możliwość zaliczenia tego rodzaju wpłat z kosztów uzyskania przychodów.

„Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że dodatkowa wpłata wnoszona do Funduszu Wsparcia Kredytobiorców nie może zostać zaliczona przez Bank do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki, które Bank poniósł z tego tytułu, dotyczą wpłat na Fundusz, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 76 ustawy o CIT. Przepis ten wyłącza z kosztów uzyskania przychodów dokonywane przez kredytodawców wpłaty na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców, co uniemożliwia zaliczenie tego typu wydatków do kosztów podatkowych” - podsumował organ.

Źródło: https://www.inforlex.pl/dok/tresc,FOB0000000000006438190,Interpretacja-indywidualna-z-dnia-11-stycznia-2024-r-Dyrektor-Krajowej-Informacji-Skarbowej-sygn-0111-KDIB1-2-4010-613-2023-1-AW.html