Czy kontenery socjalne i biurowe to urządzenia przemysłowe w świetle ustawy o CIT?

Kontenery socjalne oraz biurowe a urządzenia przemysłowe 

Wnioskodawcą jest spółka, która zawarła umowę najmu ze spółką z Austrii, na mocy której otrzymała do użytku kontenery socjalne, biurowe i sanitarne. Kontenery wykorzystywane są jako biura, szatnie, jadalnie, aneksy kuchenne oraz toalety i umywalnie dla pracowników. Kontenery stanowią konstrukcje prostokątne, otoczone ścianami z dachem i podłogą, nie służące celom noclegowym ani produkcyjnym, które są dostarczane na teren budowy w Polsce. Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy opisane kontenery można zaklasyfikować jako „urządzenie przemysłowe” w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co miałoby wpływ na obowiązek pobrania podatku dochodowego od czynszu płaconego austriackiemu wynajmującemu.

 Spółka uznała, że kontenery nie spełniają kryteriów „urządzenia przemysłowego”, ponieważ nie są wykorzystywane bezpośrednio w procesie produkcyjnym. Tym samym, według wnioskodawcy, najem tych kontenerów nie powinien podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

KIS: kontenery socjalne i biurowe zaliczone są do urządzeń przemysłowych

Według oceny KIS, przedstawione stanowisko przez spółkę było nieprawidłowe. Organ podatkowy uznał, że kontenery mogły być klasyfikowane jako „urządzenia przemysłowe”. KIS wskazała, że pojęcie „urządzeń przemysłowych” nie ogranicza się jedynie do urządzeń wykorzystywanych bezpośrednio w procesie produkcji przemysłowej. Jest to kategoria szersza, obejmująca także środki transportu oraz urządzenia wykorzystywane w działalności handlowej i naukowej. Wykładnia językowa, jak i celowościowa, prowadzi do wniosku, że pojęcie to obejmuje urządzenia wykorzystywane w profesjonalnym obrocie, związane z działalnością podmiotu, nawet jeśli nie są one bezpośrednio używane w procesie produkcji czy handlu.

Organ podkreślił, że wynajmowane przez spółkę kontenery mogły być klasyfikowane jako „urządzenia przemysłowe”, mimo że nie były używane bezpośrednio w procesach produkcyjnych, ale służyły celom socjalnym i biurowym. Z tego powodu, płatności dokonywane na rzecz austriackiego wynajmującego mogły być uznane za należności licencyjne, które zgodnie z polskim prawem podatkowym oraz umowami międzynarodowymi podlegały opodatkowaniu.

Źródło: Interpretacja indywidualna z dnia 22 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.547.2023.2.MC