Czy zakup krzesła dla pracownika pracującego zdalnie stanowi przychód ze stosunku pracy?

Przekazanie krzesła pracownikowi pracującemu zdalnie

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z zatrudnianiem pracowników. Firma wprowadziła regulamin pracy zdalnej, który pozwala pracownikom na pracę z domu, używając sprzętu firmowego, ale bez obowiązku zapewnienia przez pracodawcę dodatkowego wyposażenia takiego jak drukarki czy krzesła. Jednakże spółka umożliwia zamówienie krzesła do pracy przy komputerze na swój koszt, które jest bezpośrednio dostarczane do miejsca pracy zdalnej pracownika. Po zakończeniu stosunku pracy pracownik nie musi zwracać krzesła.

W zapytaniu skierowanym do organu podatkowego firma podniosła kwestię, czy jako pracodawca jest zobowiązana do uznania wartości krzesła przekazanego pracownikowi za przychód podatkowy i w rezultacie do obliczania oraz pobierania zaliczek na podatek dochodowy. Spółka argumentowała, że dostarczenie krzesła jest częścią obowiązków pracodawcy w zakresie zapewnienia bezpiecznych warunków pracy zdalnej, a nie dodatkowym świadczeniem dla pracownika. Podkreślała, że krzesło to nie przynosi pracownikowi bezpośredniej korzyści majątkowej, stąd jego wartość nie powinna być traktowana jako przychód podatkowy.

Zakup krzesła nie stanowi przychodu ze stosunku pracy

Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za prawidłowe i potwierdził, że zakup krzesła dla pracownika świadczącego pracę zdalną nie stanowi przychodu ze stosunku pracy. W konsekwencji pracodawca nie jest zobowiązany do obliczenia i pobierania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy.

Organ podatkowy uzasadnił swoją interpretację, odwołując się do odpowiednich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Kodeksu Pracy. Podkreślił, że przekazane w ramach wyposażenia do pracy zdalnej krzesło jest elementem spełniającym wymogi dotyczące zapewnienia odpowiednich warunków pracy, co leży w obowiązkach pracodawcy. Organ zwrócił uwagę, że takie działanie nie przynosi pracownikowi bezpośredniej korzyści majątkowej, co kluczowe jest w rozróżnieniu pomiędzy przychodem a obowiązkami pracodawcy.

W dalszej części interpretacji KIS wskazała, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody ze stosunku pracy obejmują wszelkie świadczenia, które przynoszą pracownikowi bezpośrednie korzyści majątkowe. Jednakże na podstawie analizy przepisów organ stwierdził, że dostarczenie przez pracodawcę krzesła do pracy zdalnej nie spełnia tych kryteriów, gdyż jest realizacją obowiązku pracodawcy zapewniającego odpowiednie warunki pracy i nie stanowi dodatkowego benefitu majątkowego dla pracownika.

„Zatem zakup krzesła dla Państwa pracownika świadczącego pracę zdalną, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Państwo, jako płatnik, nie jesteście zobowiązani do obliczenia i pobierania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych” - podsumował organ.

Źródło: Interpretacja indywidualna z dnia 7 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.290.2024.1.JK3