Czy wydatki na zdrowie i kondycję fizyczną można uznać jako koszty podatkowe dla zawodowego sportowca?

Zdrowie i przygotowanie fizyczne a koszt podatkowy zawodowego sportowca

Wnioskodawcą jest mężczyzna, który prowadzi działalność gospodarczą związaną z zawodowym uprawianiem sportu, udziałem w zawodach oraz świadczeniem usług reklamowych związanych z działalnością sportową. Mężczyzna jest zawodowym sportowcem, który zarówno trenuje, jak i uczestniczy w zawodach sportowych, a także angażuje się w sprzedaż miejsca reklamowego na swojej odzieży i innych produktach. Podatnik skierował pytanie do KIS, czy wydatki na usługi fizjoterapeuty, psychologa, diety, karnetu na siłownię, odżywek, suplementów i ubrań do uprawiania sportu mogą być uznane za koszty podatkowe.

Mężczyzna uważa, że wydatki są konieczne dla zachowania zdrowia fizycznego i psychicznego, co z kolei ma bezpośredni wpływ na jej zdolność do wykonywania zawodu oraz generowania przychodów. 

KIS: wydatki na zdrowie i trening stanowią koszty podatkowe sportowca

Według oceny organu podatkowego, przedstawione stanowisko przez mężczyznę było prawidłowe. KIS uznała, że poniesione przez podatnika wydatki mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Według organu podatkowego, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z zastrzeżeniem określonych wyjątków zawartych w art. 23 ustawy o PIT. Zatem aby wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy, muszą być spełnione określone kryteria, takie jak związek przyczynowo - skutkowy między poniesieniem kosztu a osiągnięciem przychodów oraz celowość poniesienia tego kosztu w kontekście prowadzonej działalności. KIS uznała, że wszystkie wymienione przez wnioskodawcę wydatki (na fizjoterapeutę, psychologa, dietę specjalną dla sportowców, karnet na siłownię, odżywki, suplementy i specjalne ubrania do uprawiania sportu) spełniały wymagane kryteria. Ponadto, organ podatkowy podkreślił, że brak poniesienia tych wydatków mógłby negatywnie wpłynąć na zdrowie i kondycję fizyczną i psychiczną wnioskodawcy, co z kolei mogłoby prowadzić do spadku jego wydajności i produktywności oraz utraty możliwości osiągania przychodów z prowadzonej działalności.

Organ podatkowy wskazał również, że poniesione wydatki przez mężczyznę nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, KIS uznała, że poniesienie tych wydatków było konieczne dla osiągnięcia sukcesu w zawodach sportowych, co z kolei miało istotne znaczenie dla generowania przychodów przez wnioskodawcę.

Źródło: Interpretacja indywidualna z dnia 15 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.801.2023.2.AD