Krajowa Informacja Skarbowa (KIS) uznała, że wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, wypłacone pracownikowi przywróconemu do pracy przez sąd, stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu oraz oskładkowaniu.
Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy a PIT
Wnioskodawcą jest pracodawca, który rozwiązał umowę o pracę z pracownikiem w trybie dyscyplinarnym. Pracownik zakwestionował zwolnienie w sądzie pracy. Sąd I instancji orzekł, że zwolnienie było niezgodne z prawem, więc przywrócił pracownika do pracy na dotychczasowych warunkach i zasądził wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy. Pracodawca, postępując zgodnie z żądaniem sądu, przywrócił pracownika do pracy i wypłacił mu zasądzone wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, włączając w to trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia pracownika, zgodnie z przepisami kodeksu pracy.
Wnioskodawca zapytał, czy wypłacone na podstawie wyroku sądu wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy i czy w związku z tym, jako płatnik, ma obowiązek pobrania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy oraz odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne. Stanowisko pracodawcy opiera się na przekonaniu, że wypłacone wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy jest bezpośrednio związane ze stosunkiem pracy i powinno być traktowane jako przychód podlegający opodatkowaniu.
KIS: wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy podlega PIT
Według oceny organu podatkowego, przedstawione stanowisko przez pracodawcę było prawidłowe. KIS uznała, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem tych wyraźnie wymienionych w ustawie jako zwolnione z opodatkowania, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Organ podkreślił, że wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, wypłacone pracownikowi przywróconemu do pracy przez sąd, stanowi przychód ze stosunku pracy, co było zgodne z definicją przychodu określoną w art. 12 ust. 1 tejże ustawy.
Wynagrodzenie pracownika, jak wskazał organ, należało traktować jako wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze lub ekwiwalent, co obejmowało wynagrodzenia zasadnicze, dodatki, nagrody i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy. Z tego powodu, według organu, takie wynagrodzenie nie stanowiło odszkodowania zwolnionego z opodatkowania, lecz stanowiło przychód podlegający opodatkowaniu. Ponadto, organ podatkowy odwołał się również do przepisów kodeksu pracy, wskazując na art. 57 § 1, który mówi o prawie pracownika do wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w przypadku przywrócenia do pracy przez sąd.