Według Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) umowa faktoringu niepełnego nie generuje obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ nie jest wymieniona w ustawowym katalogu opodatkowanych czynności cywilnoprawnych.
Umowa faktoringu, a kwestia opodatkowania
Wnioskodawcą jest spółka, która zaciągnęła pożyczkę od innej spółki, jednak nie uregulowała swojego zobowiązania. Następnie, udziałowiec wnioskodawcy zawarł umowę faktoringu niepełnego z osobą fizyczną, przenosząc na nią część wierzytelności w zamian za określoną kwotę. Wnioskodawca dokonał potrącenia swojej wierzytelności wobec pożyczkodawcy na podstawie złożonego oświadczenia. Wnioskodawca twierdzi, że nabycie wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Wnioskodawca skierował pytanie do KIS czy w związku z nabyciem wierzytelności na podstawie umowy faktoringu niepełnego na spółce ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych? Wnioskodawca jest zdania, że nie ciąży na nim obowiązek zapłaty podatku.
KIS: umowa faktoringu nie generuje obowiązku zapłaty PCC
KIS stwierdziła, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe. Organ podatkowy podkreślił, że nabycie wierzytelności na podstawie umowy faktoringu nie generuje obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Według KIS, umowa faktoringu to umowa zawierana między stronami, z których jedna udostępnia drugiej finansowanie lub usługi związane z zarządzaniem należnościami handlowymi. Głównym celem umowy faktoringowej jest umożliwienie faktorantowi szybkiego uzyskania środków pieniężnych z przyszłych należności handlowych bez konieczności oczekiwania na termin zapłaty przez jego klientów.
KIS wyjaśniła, że umowa faktoringu niepełnego nie jest wymieniona w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W przepisach podatkowych określono wyraźnie, które czynności są opodatkowane podatkiem, natomiast umowa faktoringu niepełnego nie mieści się w tym katalogu.