Krajowa Informacja Skarbowa (KIS) w swojej interpretacji wyjaśniła, że wydatki poniesione na najem lokalu mieszkalnego, niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, pod warunkiem że są one właściwie udokumentowane i istnieje między nimi a osiąganymi przychodami związek przyczynowy.
Wydatki na najem lokalu mieszkalnego jako koszty uzyskania przychodu
Przedsiębiorca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie doradztwa biznesowego, który zwrócił się do KIS z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej, zmagał się z trudnościami w pozyskiwaniu zleceń lokalnie. W związku z tym, zdecydował się na współpracę z firmą zlokalizowaną w innym mieście, co wymagało od niego częstego stawiania się w jej siedzibie. Biorąc pod uwagę duży dystans między miastami oraz wysokie koszty i trudności związane z codziennymi dojazdami, mężczyzna podjął decyzję o najmie lokalu mieszkalnego w pobliżu miejsca świadczenia usług.
Wnioskodawca chciał się dowiedzieć, czy poniesione przez niego wydatki z tytułu najmu lokalu mieszkalnego kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodów. Jego zdaniem, takie wydatki, ponieważ są racjonalne i gospodarczo uzasadnione, a także mają na celu zabezpieczenie źródła przychodów poprzez zapewnienie terminowości i dyspozycyjności w świadczeniu usług, powinny być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodu.
Stanowisko KIS
Krajowa Informacja Skarbowa, odnosząc się do przedstawionej sytuacji, potwierdziła prawidłowość stanowiska wnioskodawcy. Uzasadniając swoją decyzję, KIS wskazała, że wydatki poniesione na najem lokalu mieszkalnego, jeśli są racjonalne i uzasadnione gospodarczo oraz mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kluczowym czynnikiem jest tu istnienie związku przyczynowego między poniesionym kosztem a generowaniem przychodów.
Organ podatkowy zwrócił również uwagę, że każdy wydatek musi być właściwie udokumentowany i nie może znajdować się na liście wykluczonych kosztów, określonych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.