Krajowa Informacja Skarbowa (KIS) uznała, że wynagrodzenie wypłacane nierezydentom za udostępnianie powierzchni reklamowej nie podlega podatkowi u źródła w Polsce, pod warunkiem, że świadczone usługi nie mieszczą się w kategorii usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Udostępnianie powierzchni reklamowej a PIT
Wnioskodawcą jest spółka, która jest podatnikiem CIT oraz rezydentem podatkowym w Polsce. W ramach swojej działalności spółka świadczy usługi związane z zarządzaniem, optymalizacją i sprzedażą powierzchni reklamowej na stronach internetowych partnerów. Działalność realizowana jest za pomocą zaawansowanych technologii, w tym skryptów umożliwiających automatyczne zarządzanie emisją reklam. Partnerzy, zarówno rezydenci, jak i nierezydenci podatkowi, otrzymują wynagrodzenie za udostępnienie powierzchni reklamowej na swoich stronach internetowych. Cały proces jest zautomatyzowany i opiera się na zaawansowanych narzędziach technologicznych, wymagających od firmy dostępu do kodu stron internetowych partnerów.
Spółka zwróciła się do KIS z pytaniem, czy wynagrodzenie wypłacane partnerom będących zagranicznymi rezydentami podatkowymi za udostępnianie powierzchni reklamowej podlega zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu, a co za tym idzie, czy spółka jako płatnik ma obowiązek poboru tego podatku. Wnioskodawca uznał, że wynagrodzenie wypłacone i mające zostać wypłacone partnerom będącym zagranicznymi rezydentami podatkowymi nie stanowi wynagrodzenia za usługi wymienione w ww. przepisach ustawy o CIT i PIT, a tym samym nie podlega zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w Polsce. Spółka uważa, że nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dochodów uzyskiwanych przez partnerów na terytorium Polski.
KIS: przychody nierezydentów z reklam nie podlegają PIT
Według oceny organu podatkowego, przedstawione stanowisko przez spółkę było prawidłowe. KIS uznała, że przychody uzyskiwane przez nierezydentów z tytułu udostępnienia powierzchni reklamowej pod skryptem wnioskodawcy nie mieściły się w kategorii przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie ze stanowiskiem organu, przychody nie były związane bezpośrednio z usługami doradczymi, księgowymi, badaniem rynku, usługami prawnymi, reklamowymi itd., które są wymienione w przepisie jako przykłady świadczeń podlegających opodatkowaniu w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. KIS przyjęła, że analiza treści umowy oraz charakteru świadczeń jest niezbędna do zakwalifikowania danej usługi do odpowiedniej kategorii opodatkowania. Według KIS, usługi związane z udostępnieniem powierzchni reklamowej przez partnerów pod skryptem wnioskodawcy nie zawierały istotnych elementów charakterystycznych dla świadczeń wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5. Świadczenia miały inny charakter, bliższy umowie najmu lub dzierżawy.
Dodatkowo, organ podatkowy oparł swoją decyzję również na jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych, które podkreślają konieczność szerokiego rozumienia niektórych pojęć usługowych, ale jednocześnie podkreślają potrzebę dokładnej analizy charakteru świadczeń w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.