Krajowa Informacja Skarbowa (KIS) uznała, że wynajem miejsca parkingowego i lokalu biurowego od udziałowca spółki nie stanowi ukrytego zysku.
Wynajęcie miejsca parkingowego i lokalu a ukryty zysk
Wnioskodawcą jest spółka, która planuje wynajęcie nieruchomości od wspólnika, w tym dwóch miejsc parkingowych oraz dwóch lokali biurowych. Nieruchomości są niezbędne do rozwoju i prowadzenia działalności gospodarczej spółki. Warto zaznaczyć, że transakcje między spółką, a wspólnikiem odbywają się na warunkach rynkowych, co oznacza, że ceny i warunki wynajmu są porównywalne do tych, które obowiązywałyby w przypadku niepowiązanych podmiotów. Spółka posiada model biznesowy, który przewiduje wynajmowanie nieruchomości handlowych od niepowiązanych podmiotów na cele prowadzenia swojej działalności. Model ten zakłada, że wynajmujący dostarczy spółce usługi najmu powierzchni parkingowej i biurowej, a spółka zapłaci wynajmującemu czynsz, który jest ustalany na podstawie kryteriów rynkowych i lokalnego rynku najmu nieruchomości użytkowych.
Spółka zadała pytanie KIS czy wynajem od udziałowca spółki miejsca parkingowego i lokalu biurowego stanowi kategorię ukrytych zysków. Wnioskodawca uważa, że wynajem miejsca parkingowego oraz lokalu biurowego od udziałowca spółki nie kwalifikuje się jako kategoria ukrytych zysków. Według jego stanowiska, nie ma konieczności opodatkowania tych transakcji.
KIS: wynagrodzenie za najem parkingu i lokalu nie stanowi ukrytego zysku
Według oceny KIS, przedstawione stanowisko przez spółkę było prawidłowe. W opinii organu podatkowego wynagrodzenie za najem placu parkingowego i lokalu biurowego nie stanowi ukrytego zysku, co oznacza, że dokonane transakcje nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek. KIS zauważyła, że wynajem placu parkingowego i lokalu biurowego było niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę i pozostawało w związku z jej profilem działalności. To oznaczało, że transakcje miały cel biznesowy i były motywowane potrzebami operacyjnymi spółki. Organ podatkowy przyjął, że umowy najmu zostały zawarte na warunkach rynkowych, co oznacza, że ceny wynajmu były zgodne z cenami stosowanymi na rynku przez podmioty niepowiązane. Istnienie umów na warunkach rynkowych eliminuje ryzyko niedoszacowania wartości transakcji i nadmiernej korzyści dla udziałowca.
Ponadto. organ podatkowy zaznaczył, że działania spółki nie miały na celu jej dokapitalizowania, a jedynie dostosowanie się do zmian w przepisach. KIS uznała, że transakcje nie były podejmowane w celu wzbogacenia udziałowca kosztem spółki. Organ podatkowy podkreślił, że spółka nigdy nie była właścicielem nieruchomości, które stanowiły przedmiot najmu. W przypadku, gdy spółka byłaby właścicielem nieruchomości i wynajmowałaby je udziałowcowi, mogłoby to sugerować próbę uniknięcia opodatkowania przez przekształcenie zysku z tytułu dywidendy w wynajem. Jednakże, brak własności nieruchomości przez spółkę wyeliminował ten aspekt.