Dyrektor KIS stwierdził, że pobyt w Polsce ponad 183 dni nie gwarantuje automatycznego statusu rezydenta podatkowego, jeżeli główne centrum interesów życiowych wnioskodawcy pozostaje poza granicami kraju.
Status rezydenta podatkowego w Polsce dla obywatelki Ukrainy
W obliczu konfliktu zbrojnego na Ukrainie, wnioskodawczyni, obywatelka tego kraju, zmuszona była do czasowego przeniesienia się do Polski. Była zatrudniona i opłacała podatki w Polsce. Jednakże wskazała, że posiada centrum interesów życiowych na Ukrainie, gdzie przed wybuchem konfliktu prowadziła stabilne życie zawodowe i prywatne.
Wnioskodawczyni chciała dowiedzieć się, czy jej status rezydenta podatkowego w Polsce zostanie automatycznie przyznany po 183 dniach pobytu w kraju, mimo utrzymywania głównych więzi życiowych z Ukrainą.
Podatniczka argumentowała, że mimo pobytu w Polsce, nie spełnia kryteriów do uzyskania statusu rezydenta podatkowego, gdyż jej główne centrum interesów życiowych, rodzina i więzi gospodarcze pozostają na Ukrainie. Jej pobyt w Polsce jest tylko odpowiedzią na sytuację kryzysową i powinien być traktowany jako tymczasowy.
Istotne jest, gdzie znajduje się główne centrum interesów życiowych
Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawczyni za prawidłowe. Wyjaśnił, że status rezydenta podatkowego nie jest przyznawany automatycznie na podstawie okresu przebywania na terenie Polski w ciągu roku. Istotne jest także, gdzie osoba posiada swoje główne centrum interesów życiowych.
Organ odwołał się do Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz międzynarodowych regulacji, dotyczących unikania podwójnego opodatkowania. Zinterpretował, że miejsce zamieszkania jest ustalane na podstawie centrum interesów życiowych lub przebywania w kraju przez ponad 183 dni w roku podatkowym. W przypadku podatniczki, jej centrum interesów życiowych zostało uznane za zlokalizowane na Ukrainie, co przekłada się na ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, odnoszący się tylko do dochodów generowanych w tym kraju. Wnioskodawczyni, mimo przedłużającego się pobytu w Polsce, nie uzyskała pełnego statusu rezydenta podatkowego ze względu na jej unikalną sytuację i główny ośrodek interesów życiowych pozostający na Ukrainie.
"Ponadto, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że uzyskanie zezwolenia na pobyt czasowy nie jest okolicznością mogącą decydować o umiejscowieniu centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), będącego jednym z elementów składających się na zakres pojęcia miejsca zamieszkania. Posiadanie karty pobytu czasowego nie potwierdza zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Okoliczności wskazane we wniosku przesądzają, że nie ma Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencji podatkowej) w Polsce, tylko w Ukrainie. Tym samym w Polsce ma Pani (także po przekroczeniu 183 dni pobytu i uzyskaniu zezwolenia na pobyt czasowy) ograniczony obowiązek podatkowy. Oznacza to, że podlega Pani obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na jej terytorium." - wskazał organ.
Podsumowanie
Krajowa Informacja Skarbowa dostarczyła jasnych wytycznych w kwestii statusu rezydenta podatkowego dla osób przebywających w Polsce dłużej niż 183 dni, ale mających centrum interesów życiowych poza krajem. W świetle interpretacji, czas pobytu nie jest jedynym decydującym czynnikiem przyznawania statusu rezydenta podatkowego, co ma kluczowe znaczenie dla osób znajdujących się w podobnej sytuacji jak obywatelka Ukrainy w niniejszej sprawie.