Spółka medyczna zwraca się o indywidualną interpretację przepisów podatkowych dotyczących kosztów, które nie podlegają odliczeniu dla podatników zwolnionych z VAT. KIS potwierdza, że podatek VAT stanowi koszt podatkowy lub powiększa wartość środków trwałych.
Spółka medyczna bez odliczeń VAT
Spółka z o. o. (wnioskodawca) prowadzi działalność medyczną zwolnioną przedmiotowo z podatku VAT za podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a i 19a ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka z o. o. nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z tym faktury obciążeniowe jakie otrzymuje od kontrahentów stanowią koszt w kwocie brutto, ponieważ zgodnie z przepisami podatek VAT u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku od towarów i usług podatek VAT stanowi koszt podatkowy bądź powiększa wartość środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych. Podatek nie podlega odliczeniu, ponieważ towary i usługi nabyte zostały w celu świadczenia usług zwolnionych z podatku VAT.
Na potrzeby otrzymania finansowania z funduszy europejskich w ramach projektu dotyczącego podniesienia jakości świadczonych usług medycznych w kontekście COVID-19, w przypadku gdy podatek od towarów i usług jest wydatkiem kwalifikowanym w projekcie, konieczna jest indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego, że podatek VAT, który zgodnie z przepisami nie podlega odliczeniu stanowi koszt podatkowy bądź powiększa wartość środka trwałego. Stąd Spółka zwróciła się do KIS o potwierdzenie swojego stanowiska.
Stanowisko KIS
W wyniku interpretacji przepisów prawa podatkowego KIS potwierdza, że podatek VAT naliczony, który nie podlega odliczeniu dla podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku od towarów i usług, stanowi koszt podatkowy bądź powiększa wartość środka trwałego.
KIS podkreśla jednak, że jeżeli otrzymane przez podatnika w ramach projektu dofinansowanie jest zwolnione od opodatkowania (ta kwestia nie jest przedmiotem wniosku), to wskazane we wniosku wydatki nie mogą stanowić kosztów podatkowych. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 48 i 58 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie, wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 56, 56b-56j i 59 ustawy o CIT,